The end

28-06-2008

Vandaag gaan we weer naar huis. Iedereen werd om zes uur gewekt en we wilden om half acht gaan rijden. Iedereen was keurig op tijd. Hup koffers in de bus op plaatsnaam uiteraard en gaan met die banaan. Christine en ik hadden besloten om flink door te trappen voordat we de eerste stop zouden doen. We deden drie en half uur achter elkaar. We stopten bij een rastette en hier konden de gasten even de benen strekken. Onderweg hadden we al koffie gedronken in de bus maar de mensen namen allemaal ook hier weer een lekker bakkie leut. Na drie kwartier gingen we weer verder en tegen kwart voor twee kwamen we aan op het diner adres waar we ons afscheidsdiner hadden afgeproken. Typisch Duits restaurant in Beckum (bij Bielefeld) met uiteraard goed eten. Keuze uit vegetarisch, Kipfilet of hoe kan het anders SCHNITZEL. Tien voor drie zat iedereen weer in de bus. Nog twee uurtjes rijden en we zaten weer in Venlo. Klokslag vijf uur stonden we op het station van Venlo waar we afscheid namen van 14 van onze gasten. We gingen snel door naar Eindhoven. Hier werd ik afgelost door een collega en die zou de laatste 6 gasten naar Amersfoort brengen. Christine en ik gingen met de auto terug naar Goor en daarna de auto ophalen in Wierden. Einde van een zeer indrukwekkende maar wel een zeer leerzame reis door Polen. 

27-06-2008

De voorlaatste dag. Ja er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. Vanmorgen zijn we wederom om acht uur vertrokken. Op naar de stad Poznan. Al snel vonden we een mooie grote parkeerplaats maar er liepen een paar zwervers rond en het was niet duidelijk of ik daar moest betalen of dat er bewaking over dit terein was. De groep vertrok richting stad en ik volgde de groep. Toch zat het mij niet lekker dat ik daar de bus had laten staan vol met koffers en spulletjes van de gasten. Ik besloot om terug te gaan en eventueel een andere parkeerplaats te zoeken. Er waren nog 2 parkeerplaatsen in de buurt

maar die wilden de bus niet hebben. Toen maar een rondje rijden en terug naar de ouwe plek. Dan maar bij de bus blijven. Na 2 uurtjes wachten kwam alleen Christine terug om mij te halen. Ondertussen had ik al meerdere malen politie gezien dus kreeg steeds meer een veiliger gevoel. We gingen even lunchen en de groep zou om kwart voor twee weer bij de bus zijn. Zo gezegd zo gedaan was de groep op tijd terug bij de bus en gingen we opweg naar Frankfurt (oder) in Duitsland waar we ons laatste hotel van de reis zouden hebben.

We verlieten Poznan en al snel zaten we weer op de autobaan A2 richting Duitsland. Na een half uurtje hield deze op en gingen we weer hobbelen over een normale weg. Al snel liep het vast en stonden we echt helemaal stil. Steeds reden we een klein stukje en dan viel het weer stil. Het bleek later dat dit 10 km lang zo zou doorgaan. Ik had er al snel genoeg van en het was doodstil in de bus dus bedacht ik snel een spelletje om de gasten bezig te houden. Dit was geen succes maar Christine sprong er mooi op in en nam mijn aanpak over en starte een quiz die over de reis ging. Zo ging de tijd toch nog snel en na ongeveer anderhalf uur reden we weer. We stopten nog even om de laatste zloty's om te wisselen. Bij de grens hadden we gelukkig geen controle en tegen half zeven bereikten we het hotel in Frankfurt. Deze kamers en eten was toch wel even anders als in Polen zelf. Ik ging vroeg naar bed want morgen moet ik een heel eind reizen.

26-06-2008

De zoutmijn kwam voor op de allereerste Werelderfgoedlijst ooit (daterend uit 1978). Tussen 1989 en 1998 stond het ook op de lijst van bedreigd erfgoed omdat de zoutsculpturen werden aangetast door vocht. Een groot conservatieprogramma heeft dit tij weten te keren.

De mijn is ook bijzonder vanwege zijn lange toeristische traditie. Al aan het einde van de 15e eeuw kwam de elite dit ondergrondse wonder aanschouwen. Beroemde bezoekers uit het verleden zijn onder andere Nicolaus Copernicus, Johann Wolfgang von Goethe, Alexander von Humboldt, Dmitri Mendeleev, Robert Baden-Powell en Karol Wojtyła (de latere Paus Johannes Paulus II). Bezoekers worden hedentendage rondgeleid over een 3.5 km lange route langs standbeelden van historische en mythische figuren, allemaal uitgehouwen in het rotsachtige zout. Verder zijn er een ondergronds meer, een kapel en worden er oude werktuigen getoond ter illustratie van de historie van de zoutwinning. Elk jaar bezoeken zo'n 800.000 toeristen de mijn.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de zoutmijn gebruikt door de Duitse bezetters als opslagplaats. In 1992 is de productie van zout er stopgezet, na een grote overstroming.

Het is een mooie mijn alleen vond ik de gids een beetje chaotisch. Hij sprong van de hak op de tak en ik zelf kon er ook geen touw meer aan vast knopen. Ook hadden we 4 gasten bij ons die slecht ter been waren en een beetje de groep ophielden. We moesten ook 2 km lopen en trap op en af. Achteraf hadden we dit anders moeten doen. Tegen half 12 gingen we weer naar boven en werden we met 10 mensen in een oude mijnlift gedrukt en daarna naar boven geschoten. Leuk dat ik dit een keer heb kunnen mee maken. Eenmaal boven gingen we weer naar de bus om naar de wawel in Krakau zelf te gaan. Hier hadden de gasten een vrije middag. Het was nog steeds zeer warm en Christine en ik gingen lekker een terrasje pakken want bij 34 graden is het geen lolletje in de stad. Tegen half vijf vertrokken we weer met de bus naar het hotel en toen kregen we een dikke bui op onze bus. Hagel stenen zo groot als eieren kwamen er naar beneden en ook kon je goed zien dat Polen nog steeds niet weet hoe een goed afwatering systeem gemaakt moet worden. soms kwam het water tot aan de deur van de bus en het was maar goed dat ik geen koffers in de bus had. Inmiddels was de temperatuur gedaalt tot 22 graden dus een groot verschil. Vanavond zouden we een boottocht doen over de wisla maar het weer liet dit niet toe. Morgen gaat het circus naar de hoofdstad van Polen waar we 2 nachten verblijven.  

22-06-2008

Vanmorgen vertrokken we om acht uur naar Krakau. Bij de Wawel kon ik de hele dag parkeren. Wel moest ik 69 sloty betalen. De gids kwam al snel en we vertrokken weer naar Kazimierz. Dit is een wijk in krakau waar nog vele joden wonen. Ook staat hier een oude synagoge. Na twee uur vertrok de groep weer naar de wawel en begon de tocht door het oude centrum van Krakau.

Krakau (Pools: Kraków [ˈkrakuf]^?, Jiddisch: Kroke) is na Warschau en Łódź de grootste stad van Polen (757.430 inwoners, 2005). De stad ligt aan de Wisła (Duits: Weichsel) in het zuiden van Polen en is de hoofdstad van het woiwodschap Klein-Polen (Małopolska). Het is de voormalige hoofdstad van Polen (tot 1609) en is een van de belangrijkste cultuursteden van Midden-Europa. Het wordt daarom wel het Florence van Polen genoemd, en is volgens velen een van de mooiste steden van Europa. De stad kwam als een van de weinige steden in Polen bovendien ongeschonden de Tweede Wereldoorlog door. Het stadscentrum staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Het was vandaag zo warm dat iedereen zoiets had van laten we lekker naar ons hotel gaan en dan zien we morgen wel weer verder. Dat deden we dan tegen half vijf. Na het eten gingen Christine en ik nog even een boodschap doen en een boottocht regelen. Alle gasten stonden op ons te wachten toen we terug kwamen want we haddden niet gezegd wat we gingen doen. Al snel ging bij mij het licht uit want bij temperaturen boven de 33 graden is erg vermoeiend.

21-06-2008

Vanmorgen reden we om kwart over acht richting Oswiecim. (Auschwitz) 288 km.

Tegen half 1 arriveerden we bij het concentratiekamp. Iedereen kreeg even tijd om te gaan lunchen en om half twee verzamelden we bij de entree.

Auschwitz was een Nazi-Duits vernietigings- en concentratiekamp bij de Poolse stad Auschwitz (Pools: Oświęcim, Jiddish: Oshpitzin).

De naam Auschwitz is symbool gaan staan voor de vernietigings- en concentratiekampen van de nazi's die overal in Europa verschenen voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. Miljoenen mensen, merendeels Joden, zijn in dergelijke kampen om het leven gekomen.

Naar Auschwitz werden in totaal meer dan 1,5 miljoen mensen gedeporteerd. Hiervan werden er ongeveer 1,1 miljoen direct na aankomst vergast of doodgeschoten. Minstens 200.000 mensen kwamen om door ziekten of honger of ze werden na korte tijd alsnog naar de gaskamers gestuurd. Omdat Auschwitz het grootste vernietigingskamp uit zijn tijd was, geldt het als symbool voor de Holocaust, waarvan tussen de 5 en 6 miljoen Joden het slachtoffer werden. Het totale aantal doden was veel hoger dan 6 miljoen, omdat er naast Joden nog talrijke andere slachtoffers waren zoals Slaven, krijgsgevangenen, verzetsstrijders, gehandicapten, homoseksuelen, zigeuners en andersdenkenden (zoals Jehova's getuigen).

Hier kreeg iedereen een hoofdtelefoon zodat we de gids duidelijk konden verstaan. We werden langs alle gruweldaden van de SS’ers geloodst en bij somige foto’s en in een aantal ruimten kreeg ik best wel kippenvel. Na drie en half uur was iedereen weer in de bus en reden we naar het 2^e kamp van Auschwitz genaamd Auschwitz Birkenau. Dit was eerst een concentratie kamp maar later ook een vernietegingskamp.

Hier staat ook een monument waar vele joden de dood vonden. Hierna vertrokken we weer nu in de richting van Krakau. Via de verkeerde weg reden we naar Krakau. Bijna 45 km hobbelen over de soms zeer slechte wegen waarbij mijn topsnelheid op 45 km/h lag. Tegen zeven uur arriveerden we in het hotel waar we om kwart voor acht een lekkere maaltijd voor geschoteld kregen.

Vanavond speelt het Nederlands elftal de kwart finale en in het hotel hadden ze een tv klaar gezet.

Morgen bezoeken we Krakau. 406 km gereden.

20-06-2008

Vanmorgen werd iedereen om zeven uur gewekt. Half acht aan het ontbijt en Christine en ik waren tegen acht uur bij de bus om nog even de dag van vandaag door te nemen. Nog voor half negen hadden we iedereen in de bus en gingen we op weg naar Polen. Eerst naar Dresden waar ik alle gasten op de theaterplatz uit liet stappen. Christine nam ze mee voor een stadswandeling. Ik reed door naar de carollabrug waar ik kon parkeren. Het stond mij nog steeds niet aan dat de luiken niet dicht konden en met de telefoon in de ene hand en de schroevendraaier in de andere hand probeerde ik samen met de td van oad voor een oplossing te zoeken. Helaas weer geen oplossing. Toen ging ik zelf maar even prutsen en verhip: "Staat daar een palletje verkeerd om?" Ja hij gaat op slot. yiha na alle drie de luiken het palletje omgezet te hebben gingen alle luiken weer op slot. Zo nu maar snel zelf even een bezoek brengen aan Dresden en snel wat eten.

Kwart over twee hadden we weer afgesproken om de gasten weer op te pikken bij de theatherplatz. Iedereen was mooi optijd en we vertrokken naar Gorlitz. Bij de Poolse grens was verder geen controle maar ik moest wel een vignette kopen om over de Poolse wegen te mogen rijden. Iedereen even een korte pauze om geld te wisselen en van het toilet gebruik te maken. Op naar Zlotoryja waar we bij het qubus hotel te overnachten. Direct na de grens maakten we opnieuw een stop want Christina had de vorige reis een prachtige winkel gevonden waar ze orgineel aardewerk uit Boleslawiec en mooi kristal glaswerk verkochten. Bijna iedereen kon hier hun centen kwijt en na een half uurtje vervolgden we weer onze weg.

Oei wat zijn de wegen hier slecht zeg. De snelweg gaat nog wel maar daar buiten! Al snel vonden we de afslag naar Zlotoryja en zonder veel gedonder kwamen we aan bij het hotel. Hier kon ik de bus kwijt op een kleine parkeerplaats en tegen half acht werd het diner geserveerd. Na het eten heb ik nog even de ramen gewassen van de bus en nam ik met Christine de dag van morgen nog even door. Zoals je ziet ben ik toen nog even de website gaan bijwerken en dan snel slapen want morgen hebben we een indrukwekkende dag. We gaan naar Auschwitz en dan door naar Krakau waar we 3 overnachtingen hebben. 367 km gereden.

19-06-2008

Vandaag ben ik begonnen aan mijn rondreis door Polen. Vanmorgen al om vijf uur mijn nest uit om op tijd alles klaar te maken voor de eerste dag. Het begon al goed want toen ik in Wierden kwam om de bus op te halen ( ja het is raar maar ik reis met een bus van een andere maatschappij) was er geen mens. Gebeld en er kwam iemand opdagen om vijf voor half zeven. Moest om half zeven vertrekken. Haasten om alles in de bus te krijgen en tegen kwart voor zeven reed ik weg. Eerst naar Amersfoort. Daar kon ik net 15 minuten rust pakken en toen files omzeilend naar Eindhoven. Daar stonden ook de gasten al te wachten. Snel door naar Venlo anders kom ik over mijn rijtijd. Gelukkig de gids (Christine) was er ook al en die hield de mensen even aan de praat zodat ik mijn laatste half uurtje rust kon pakken. Zo alle gasten in de bus op naar Duitsland. Dat was niet meer zo moeilijk want binnen 10 minuten zaten we al op de autobahn 40 richting Duisburg en daarna Dortmund. Hier de 45 op richting Hagen en oei wat zijn die Duitsers overal met de wegen bezig. Ik dacht dat Nederland erg was maar hier kunnen ze er ook wat van. Oeps door die baustelle afslag gemist. Dan maar door en de volgende nemen. Na twee uurtjes waren we bij Siegen waar we even een pauze inlasten voor een kleine lunch en een plaspauze. Na 45 minuutjes reden we weer verder en net voorbij Wetzlar gingen we de 5 op richting Kessel. Bij eisenach werd er weer een kleine pauze ingelast. Dit keer 20 minuutjes. Eisenach ligt op de grens van het vroeger Oost en West Duitsland en daar staan de wachttorens ook nog overeind. Zo nu nog een anderhalf uur voordat we in Jena zijn. Hier stond de overnachting geplanned. Mooi **** hotel. Best western. Tegen acht uur zouden we gaan eten. De mensen waren al lang en breed in het hotel en ik stond nog bij de bus te klooien. De bagage luiken wilden niet opslot. Na een beetje bellen met OAD kon ik geen oplossing vinden. Eerst maar even eten en opfrissen. We kregen een heerlijke maaltijd. Aspergesoep als voorgerecht en wat denk je SCHNITZEL. Erg orgineel maar het smaakte onwijs lekker. Als toetje kregen we after eight mousse met een voetbalchocolaatje. (Duitsland 3-2 Portugal) Na het eten kon ik het niet laten gaan dat ik de luiken niet opslot kreeg. Nog een keertje bellen, weer van alles proberen maar geen resultaat. Alles van waarde eruit en dan maar zien wat er van komt. Tegen half elf lag ik in mijn bedje, moe maar toch blij dat alles goed is verlopen. 807 km gereden.  

Even iets over Polen

Polen is het kruispunt van Oost-, West-, Noord- en Zuid-Europa. Ook binnen de eigen grenzen heeft het land in het heden en verleden regelmatig op een belangrijk kruispunt gestaan. Polen is een land van contrasten: van prachtige oude marktpleinen tot het verstilde platteland waar vervoer met paard en wagen nog heel normaal is, en van eenvoudige zandpaden tot fonkelnieuwe gesubsidieerde snelwegen. Op verschillende plaatsen ziet u nog de littekens van de Tweede Wereldoorlog, maar de Polen kijken liever vooruit en zijn druk bezig hun toekomst vorm te geven. Kortom, een rondreis door Polen is niet alleen een verrassende kennismaking met prachtige historische steden, maar zeker ook een reis door een levendig geschiedenisboek, waarvan het laatste hoofdstuk nog lang niet geschreven is.’

Dit heb ik opgezocht op internet. Donderdag 19 Juni ga ik beginnen aan de reis door Polen.

Even voorstellen

Hallo Allemaal,

Ik wil me even voorstellen. Ik ben Anita, touringcarchauffeusse bij Oad reizen.

Graag zou ik via deze weg het thuisfront op de hoogte houden van mijn verrichtingen op mijn rondreis door Polen.

Groetjes Anita